O bana ilham veren insanlardan biriydi. Evet usta bir yazardı, tarihçiydi, araştırmacıydı, yazmaya , biriktirmeye, öğrenmeye doyamıyordu. Datça'ya harika bir kitap armağan etmişti, bir ikincisi ise neredeyse tamamlanmak üzereydi. Üstelik 77 yaşındaydı. Eğer o yaşlara ulaşabilirsem, benim de tamı tamamına yapmak istediklerim bunlardı.
Ama ilham verdiği konu bambaşka birşeydi. Etrafıma bakındığımda nice yaşlılar görüyorum kapıları kırk yılda bir çalınan. Gözlerinde derin bir hüzün kalan günleri tek tek sayan. Ama Nihat Abi ve sevgili eşi Emel Abla öylemiydi...Dünyanın dört bir köşesinden tanıdık tanımadık ateş böcekleri gibi uçuşur, kapılarını çalardık. Sıcacık bir hoşgeldinle karşılanır, tadına doyulmaz sohbetler yapardık. Dolu dolu, sevgiyle, saygıyla, bilgelikle vede zariflikle yaşanmış bir hayatın bir ödülüydü sanırım bu.
Acaba o yaşlara gelince kaçımızın kapısını kaç kişi çalacak? Seni çok özleyeceğiz Nihat Abi...
O'nu tanımak isterseniz www.nihatakkaraca.blogspot.com da
.jpg)
4 comments:
Senden sıklıkla duyduğum Nihat Ağabeyin sitesini dün yine tesadüf eseri senin blogunda gördüm ve tıkladım. Bir fotoğraf gördüm, anlam veremedim, vermek istemedim, 40 küsur yorum görünce ister istemez tıkladım ve öğrendim. Kendisini şahsen tanımasam da senin vasıtanla tanımadım Ayşegül ve ölümüne çok üzüldüm.
Bütün sevenlerinin başı sağolsun.
hemen ziyaret edeceğim bloğunu Nihat Beyin...
Nihat Abi gerçekten inanılmaz bir insandı.. Datça sanki daha bir eksik gelecek gözüme gibi geliyor artık..
Senden ogrenmıstım Aysegul onu, cok ama cok uzuldum...
Post a Comment