Ruhum daha tam kış mevsiminin keyiflerini yaşayamadan, sindiremeden, bahar gelmeye başladı. Hala bembeyaz karlı bir günün hayalini kurmaya devam etsem de, pembe'nin peşine düştüm.
Keri Smith, http://www.kerismith.com/ da yazılarını ve eserlerini sürekli takip ettiğim, çok farklı bir duruşu olan Kanadalı bir sanatçı. En sevdiğim çalışmaları, kimi zaman sokaktan, kimi zaman da evinin herhangi bir odasından topladığı ilgili ilgisiz bir dolu nesne ile yaptığı kolajlar.
İşte bende Keri Smith'den aldığım ilhamla yağmurlu bir günde, evden postaneye gidiş geliş toplam 20 dakika süresince pembe'nin peşine düştüm.
İlk beş dakika neredeyse hiç pembe renk göremedim. Ancak bir süre sonra konsantre olunca, zihnimdeki sürekli zıpır zıpır zıplayan maymunları sakinleştirince, hepsi birer birer ortaya çıkmaya başladılar. Topladıklarımdan bende yukarıdaki foto kolajı yaptım. Alel acele halledilip hemen eve dönülmesi gereken bir işte bir anda keyifli bir avcılığa dönüştü.
Sanırım bir süre daha bu foto kolaj çalışmalarına farklı renkler, farklı objelerle devam edeceğim. Algılarımı keskinleştirip, an'da olup, farkında olmayı öğretiyor bana..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Ne güzelmiş :) Ben de pembenin peşine düşüyorum o zaman. Hemen yarın.
çok hoş ya en azından dişarı cıkınca bi amacın olur:=)
Muhteşem bir farkındalık çalışması hemen ben de denemeye başlayacağım...
Post a Comment