Bugün doğum günüm değil üstelik 40 yaşını da geçeli bir kaç yıl oluyor. Ama bugün sabah parkta Hera ile yürürken ( bu sıralar bu yürüyüşler günlük meditasyonlarımın yerine geçmeye başladı) uzun uzun hayatımdaki dönemleri düşündüm. Pek çok farklı döneme ayrılabilir ama galiba en kolayı 10 senelik dilimler olurdu. Bu yıllarda ne mi yaptım?
0-10 galiba iyi bir çocuk olmaya çalışıp durdum
10-20 bir türlü bitmek bilmeyen yıllardı. Büyümek kendi hayatımı kurmak için hayal kurup duruyordum.
20-30 hayallerin gerçeğe dönüşmeye başladığı ama zor yıllardı..
30-40 nasıl geçtiğini anlayamadım. Yanlızdım ve bir şeylerin değişmesinin gerektiğini yavaş yavaş farkediyordum
VE , işte o sihirli yaş
40 + ne oldu bilmiyorum ama artık kalbimin sesini dinlemeye başladım. Ailemin, arkadaşlarımın, patronumun ne istediği değil benim kendim için ne istediğim önemli olmaya başladı. İşten ayrıldım, okumaya,yazmaya, seyahat etmeye daha çok zaman ayırdım, sonunda gerçek aşkımı buldum. Beni her gün besleyen ve büyüten bir aşk oldu bu, öncekiler gibi tüketen değil. Ve hayatımın bu en güzel yılları halen devam etmekte, ama 40-50 arası nasıl geçecek onu da merak etmiyor değilim..
Bilmiyorum bu satırları okuyan sizler kaç yaşındasınız. Belki de 40 yaşınıza daha koca bir ömür var.Ama hiç gecikmeyin siz, kalbinizin sesine şimdiden kulak vermeye başlayın. Başkalarının size diktiği elbiseleri giymektense, kendi modanızı yaratın. İnanın olacaklara çok şaşıracaksınız..
.jpg)
10 comments:
Mutlu geçmişse yıllar,tercihler doğru yapılmışsa ve huzurlu bir döneme girilmişse, kırklı yaşlara girmek üzmez insanı.Ama isteklere hala ulaşılamdıysa,kırık bir aşk hikayesine takılı kalmışsa insan ve umutsuzsa gelecekten nefret eder insan yıllardan yaşlardan.Siz şanlı birisiniz ilk tarife uyuyorsunuz ne güzel.Nice uzun seneler sevdiğinizle
neden ben bu blogu (ve de seni) seviyorum; işte bu yüzden. Çünkü nedense hep bende 10'lu yıllar şekilde düşünürüm hayatımı. Hep aklımdan geçer o dilimlerdeki hallerim. Ben de yeni bir 10 yıllık dönemin içindeyim 40-50 ve ben de merak ediyorum neler bekliyor beni ve bende hiç olmadığım kadar kendime güvendiğim en güzel yaşlarımdayım.
geçen arabama motorla hafif zarar veren ve kaçan biri nedeni ile kaza yeri terk için gelen memurla yapılan konuşma: yaş, 37 mi yazayım 38 mi, ben. 36
o. ama siz de çok indiniz,
ben. ama sizde çok yukarıdan gittiniz.
neticede 37de buluştuk, oysa ben haziranda bitirmem itibari ile 37 demeyi planladığım yaşıma bakınca, şimdilik 3 er dilime ayıracağım yaşamımı ve sanırım hala tam olarak kendime elbise biçmeyi öğrenemediğim ama bu yönde çabaları olan biriyim.
Kırk olsam diye geçiriyorum aklımdan son zamanlarda sık sık. Hatta şarkısı bile var ya 'Hayat kırkında başlar' diye. Seni okudukça daha çok inanıyorum buna.
32 yim ben..hala hersey belirsiz.is kötü,ask yok:))simdi boyleyse 40 lara kadar hic umut kalmayacak sanki...
-mine-
40 yaş hakkında ve en önemlisi kalbin sesine kulak vermekle ilgili yazdıklarınız çok doğru. Ben 38 yaşındayım ama şimdiden 30'ların başındaki o stresli dönemin geçtiğini, artık daha huzurlu - kendinden emin - başkalarının değil kendi istediğini yapan bir insana dönüştüğümü hissediyorum.
Selamlar,
Müge
p.s. Blogunuzu İlknur Akman'ın blogu aracılığıyla keşfettim :-)
Ne kadar güzel ifade etmişsiniz; bende 30 lu yaşlarımı yaşamadan geçirdiğimi düşünüyorum ama 40+ da birşeyler oluyor insana daha fazla kendine düşkün olup hayata geç kalmamak için gözümüzü açıyoruz galiba....
Evet...30-40 arası anlamadan ve çok çabuk geçti....Mutlaka kattığı çok şey vardır...Ama 40 sonrası insan diğer kişiler için yaşamayı , illa onları mutlu etmek için kendi mutsuz olmayı bırakıyor..
42 yaş astrolojide bir dönüm noktasıymış.Ben kendi yaşadıklarıma bakınca bunun ne kadar doğru olduğunu gördüm..
Yinede bütün 40 ına gelmemiş arkadaşlara huzurla ve mutlulukla gelecekleri 40 lı yaşlar ve istediklerini o yaşa gelmeden bulabilecekleri 30 lu güzel yaşlar :)diliyorum.......Size ise bulduğunuz huzur ve mutluluğun ilk günkü heyecanı ile süreceği nice yıllar dilerim........Sevgilerimle
Seni görmeyeli ne çok olmuş böyle...
Özlemişim.
Bir çırpıda okudum yazılarını.
Özlemişim, çok özlemişim.
43 yaşıma bir ay kala tesadüfen buldum sizi web'de datça ile ilgili hayaller grup dolaşırken.. Siz kurduğum hayali gerçekleştirebilmişsiniz.. okudukça çok sevdim ve sevindim.. son iki haftadır, yarattığım her boşlukta sizin dört blogunuzu da okuyorum ve beni çok mutlu ediyor.. evet gerçekten istediği gibi yaşayan birinin öyküsüne böyle tanık olmak, kendi istediğim yaşamı da yaratabileceğim umudunu veriyor bana.. Umarım ben de yakında bir cesaret başlarım dilediğim gibi yaşamaya... 40-50 arasında bir yerde :)
Post a Comment